فعل مرکب و پیشوندی در نثر قرن هفتم براساس گلستان سعدی، مرصادالعباد ،جوامع الحکایات

چکیده مطالعه ی فعل های مرکب وپیشوندی درمرصادالعباد وگلستان ،جوامع الحکایات، گامی است برای شناخت قواعد ناظربرساخت فعل های مرکب وپیشوندی درقرن هفتم وارزیابی ساختار آنها درمقایسه با اظهار نظرهای متفاوتی که دستورنویسان دراین زمینه داشته اند. یکی ازویژگی های زبان ، زایایی یا خلاقّیت آن است. خلاقیت زبان را ازجنبه های گوناگون می توان بررسی کرد. درفارسی امروز، دیگرفعل ساده ساخته نمی شود؛ یعنی نمی توان به طورعادی ازاسم یاصفت، فعل ساخت. شمارفعلهای ساده ای که زایایی دارندوازگذشته به ما رسیده بسیار اندک است وازاین شمار اندک بسیاری ازآنها درحال ازبین رفتن ومتروک شدن هستند وجای خود را به فعل های مرکب می دهند ولی از فعل های مرکب نمی توان مشتق به دست آورد. زبان فارسی به ساختن فعل های مرکب گرایش دارد.با توجه به نتایج بدست آمده فعل مرکب کنایی ، مرکب پیشوندی، فعل مرکب پویا (ازحیث دیرندگی ومیرندگی )وفعل مرکب با فعلیارکهن، درگلستان بیشتر ازمرصادالعباد وجوامع الحکایات به چشم می خورد . کلید واژه زبان ، دستورزبان ،فعل پیشوندی ، فعل مرکب ، گلستان ، جوامع الحکایات ، مرصادالعباد